Scriptiebank overzicht

Inleiding:
De hervorming van het verpleegkundig beroep door het kabinet van minister Vandenbroucke in 2023-2024 bracht belangrijke wijzigingen met zich mee in de wetgeving rond verpleegkundige handelingen en verantwoordelijkheden. Deze veranderingen vereisen een herziening van het zorgmodel binnen ziekenhuizen. Deze bachelorproef onderzoekt hoe een nieuw zorgmodel geïmplementeerd kan worden op twee verpleegafdelingen van het OLV van Lourdes ziekenhuis Waregem, rekening houdend met de nieuwe wetgeving en de sociale en economische implicaties.

Methode:
Er wordt gestart met een literatuurstudie rond wetgeving, zorgmodellen, leiderschap, weerstanden verandermanagement. Vervolgens worden 2 verpleegafdelingen geobserveerd en vergeleken met de nieuwe regelgeving. Op basis hiervan wordt een plan van aanpak opgesteld en een proefimplementatie van twee weken uitgevoerd, waarbij teamverpleegkunde en totaalzorg als modellen worden getest.

Resultaten:
De observaties tonen aan dat afdeling X reeds werkte volgens een teamverpleegkundemodel, terwijl afdeling Y eerder totaalzorg toepaste. Tijdens de proefimplementatie blijkt dat samenwerking, duidelijke taakverdeling en leiderschap cruciaal zijn voor een succesvolle implementatie. Beide modellen hebben hun sterktes, maar teamverpleegkunde blijkt het meest haalbaar binnen de huidige personeelsbezetting.

Discussie:
Een nieuw zorgmodel kan succesvol geïmplementeerd worden mits duidelijke communicatie, coaching en betrokkenheid van het team. Teamverpleegkunde biedt een werkbaar kader dat aangepast kan worden aan de noden van elke afdeling. Verdere opvolging en bijsturing blijven noodzakelijk om de kwaliteit van zorg te waarborgen.

Kangaroo Care (KC) is een essentiële en effectieve methode binnen de neonatale zorg die zowel de fysieke
gezondheid van het kind als de hechting tussen ouder en kind bevordert. Ondanks de bewezen voordelen
wordt deze vorm van huid-op-huidcontact nog onvoldoende toegepast in de praktijk. Dit wordt vaak
toegeschreven aan misvattingen bij ouders over KC, wat deels het gevolg is van inconsistente
verpleegkundige educatie (La Rosa et al., 2024; Cai et al., 2022).
Deze bachelorproef onderzoekt hoe gestandaardiseerde verpleegkundige educatie over KC kan bijdragen aan
een verhoogde frequentie van KC-uitvoering door ouders en welke impact dit heeft op de hechting tussen
ouder en kind. De beoogde uitkomst is de bredere implementatie van KC te bevorderen en de
hechtingservaring in de eerste kritieke levensfase van een neonaat te optimaliseren.
Door middel van een systhematische literatuurstudie werden wetenschappelijke studies geanalyseerd die
inzicht bieden in de effectiviteit van educatiestrategieën voor KC, de rol van verpleegkundigen in de educatie
van ouders, barrières voor ouders om KC toe te passen en de impact van KC op ouder-kind hechting. De
literatuur toont aan dat gestandaardiseerde educatie ouders beter informeert en meer betrokken maakt bij
de toepassing van KC. Door het gebruik van uniforme educatiematerialen worden ouders beter voorbereid,
wat bijdraagt aan een hogere kwaliteit van zorg in de neonatale setting. Dit leidt tot een hogere frequentie
van KC, wat op zijn beurt de hechting tussen ouder en kind versterkt (Karimi et al., 2023; Mehrpisheh et al.,
2022; Zubaidah & Safitri, 2024). Ouders voelen zich meer zelfverzekerd in hun ouderlijke rol en bij het
toepassen van KC. Moeders lopen bovendien minder risico om een postpartum depressie te ontwikkelen
(Mehrpisheh et al., 2022).
Op basis van de bevindingen werd een informatieve flyer ontwikkeld, bedoeld voor gebruik tijdens de
educatie van ouders over KC. Deze flyer is ontworpen met het oog op laagdrempelig gebruik, meertalige
toepasbaarheid en zelfstandige raadpleging. Daarnaast werden verpleegkundige aanbevelingen
geformuleerd om de kwaliteit en uniformiteit van oudereducatie in de neonatale setting te verbeteren.
Het onderzoek wees echter ook op enkele beperkingen, zoals de beperkte beschikbaarheid van Europese
studies en het ontbreken van onderzoek specifiek naar de impact van verpleegkundige educatie op hechting.
Dit beperkt de generaliseerbaarheid van de resultaten naar verschillende culturele en zorgcontexten.
Concluderend kan worden gesteld dat gestandaardiseerde verpleegkundige educatie een cruciale rol speelt
in de succesvolle toepassing van KC en in het versterken van de hechting tussen ouder en kind (Cai et al.,
2022; Karimi et al., 2023; Maniago et al., 2019; Mehrpisheh et al., 2022; Ragab et al., 2022; Zubaidah et al.,
2024). Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op het ontwikkelen van gestandaardiseerde
educatieprogramma’s, met bijzondere aandacht voor diverse culturele contexten en internationale
zorgsystemen.

Introductie: Door het dreigende huisartsentekort, de vergrijzing en de stijgende prevalentie
van chronische aandoeningen neemt de druk op de eerstelijnszorg in Europa toe.
Zorgsubstitutie, een permanente of structurele verschuiving van verantwoordelijkheden,
wordt gezien als een manier om de capaciteit en toegankelijkheid van de eerstelijnszorg te vergroten. Dit onderzoek heeft als doel inzicht te verkrijgen in de ervaring van patiënten met een chronische aandoening ten aanzien van deze verschuiving.

Methode: Een narratieve literatuurstudie werd uitgevoerd. Op basis van de onderzoeksvraag werd een zoekstring ingevoerd in PubMed en Web of Science. De resultaten werden geselecteerd op basis van in-en exclusiecriteria met behulp van het programma Rayyan.

Resultaten: Zorgsubstitutie van huisarts naar verpleegkundige blijkt de patiënttevredenheid positief te beïnvloeden, dankzij laagdrempelige toegang, langere consultaties, hun empathische benadering en focus op zelfmanagement. Acceptatie varieert echter, afhankelijk van demografische factoren en zorgcomplexiteit. Een duidelijke taakverdeling en complementariteit binnen het interdisciplinaire team blijken essentieel.

Conclusie: De substitutie van huisartsen naar verpleegkundigen in de huisartsenpraktijk
beïnvloedt de ervaring van patiënten met een chronische aandoening overwegend positief. Patiënten ervaren verpleegkundige zorg als aanvullend op die van de huisarts, en
onderstrepen het belang van samenwerking, rolduidelijkheid en vertrouwen in de
competentie van de verpleegkundige.

In deze scriptie wordt onderzocht hoe mannen en vrouwen verschillen in de manier waarop een hartinfarct zich manifesteert en welke gevolgen dit heeft voor verpleegkundige zorg. Omdat vrouwen vaker atypische klachten ervaren, zoals kortademigheid of vermoeidheid, wordt hun infarct minder snel herkend en behandeld. Dit leidt tot ongelijkheid in uitkomsten en een verhoogd risico op complicaties. Via een literatuurstudie werd nagegaan hoe verpleegkundigen deze signalen beter kunnen identificeren en werd een educatieve folder ontwikkeld om zowel zorgverleners als patiënten te ondersteunen. Het eindwerk benadrukt zo de noodzaak van geslachtssensitieve zorg en biedt een praktisch hulpmiddel om diagnostische vertraging bij vrouwen te verminderen.

Tijdens mijn stages in algemene ziekenhuizen werd ik herhaaldelijk geconfronteerd met een terugkerend probleem in de zorg voor volwassenen met een autismespectrumstoornis (ASS). Wat mij opviel, was het opvallende tekort aan kennis over ASS bij zorgverleners, wat leidde tot misverstanden, frustraties en zorg die onvoldoende afgestemd was op de individuele noden van deze patiënten. Deze observaties raakten me diep en vormden de aanleiding voor mijn bachelorproef.

Met mijn onderzoek wil ik bijdragen aan een betere zorgervaring voor volwassenen met ASS in algemene ziekenhuizen. Het centrale doel van mijn bachelorproef is dan ook het verbeteren van verpleegkundige zorg door het implementeren van patiëntgerichte en autismevriendelijke zorgpraktijken. Ik ging op zoek naar concrete en haalbare manieren om de zorg beter af te stemmen op de unieke behoeften van deze doelgroep.

Om dit doel te bereiken, voerde ik een uitgebreide literatuurstudie uit. Daarbij maakte ik gebruik van de PICO-methode om gerichte zoekstrategieën te ontwikkelen en relevante bronnen te selecteren. De gekozen literatuur werd zorgvuldig beoordeeld op kwaliteit en toepasbaarheid. Op basis van deze analyse formuleerde ik aanbevelingen die niet alleen theoretisch onderbouwd zijn, maar ook praktisch inzetbaar. Daarnaast werden in de gebruikte studies interviews en observaties uitgevoerd om de effectiviteit van de voorgestelde zorgpraktijken in de praktijk te toetsen.

Uit de resultaten kwamen verschillende waardevolle inzichten naar voren. Zo blijkt het gebruik van visuele hulpmiddelen, zoals pictogrammen en whiteboards, bijzonder effectief in het verbeteren van de communicatie met patiënten met ASS. Ook gestandaardiseerde communicatiesystemen, zoals de Autism Healthcare Accommodations Tool (AHAT), bieden zorgverleners een houvast om beter in te spelen op de noden van deze patiënten. Verder is het aanpassen van de zorgomgeving – bijvoorbeeld door het verminderen van sensorische prikkels zoals fel licht en lawaai – essentieel om overbelasting te voorkomen. Het actief betrekken van familieleden in het zorgproces blijkt eveneens een belangrijke factor in het verhogen van het comfort en de veiligheid van de patiënt. Tot slot toont de literatuur aan dat training en bewustwording bij zorgverleners cruciaal zijn om de kwaliteit van zorg structureel te verbeteren.

Mijn conclusie is dan ook helder: de implementatie van autismevriendelijke zorgpraktijken kan de ziekenhuiservaring van volwassenen met ASS aanzienlijk verbeteren. Door in te zetten op duidelijke communicatie, een aangepaste omgeving en betrokkenheid van de persoonlijke kring, kunnen stress en misverstanden worden verminderd. Daarnaast is het noodzakelijk dat zorgverleners continu worden bijgeschoold en ondersteund in hun kennis over ASS. Deze aanpak draagt bij aan een meer inclusieve, veilige en patiëntgerichte zorgomgeving, waarin ook mensen met ASS zich gehoord en begrepen voelen.

Hoe moeten verpleegkundige omgaan met de behandeling van PTSS bij Oekraïense vluchtelingen die in België aankomen?

Deze bachelorproef gaat over het groeiende belang van mantelzorgers bij het verzorgen van patiënten op een verpleegafdeling. In ziekenhuizen wordt de rol van mantelzorgers echter vaak over het hoofd gezien, wat kan leiden tot een gebrek aan ondersteuning voor de mantelzorger. Vooral bij terminale patiënten die op niet-gespecialiseerde afdelingen worden verzorgd, ervaren verpleegkundigen vaak onzekerheid en gebrek aan ervaring om effectief met mantelzorgers om te gaan.

De bachelorproef stelt een oplossing voor in de vorm van een interactieve bijscholing voor verpleegkundigen. Deze bijscholing richt zich op het
verhogen van kennis over palliatieve zorg en het verbeteren van communicatieve vaardigheden om mantelzorgers van terminale patiënten beter te ondersteunen. De bijscholing omvat ook praktische communicatietechnieken en het gebruik van het communicatiemodel NURSE,
en wordt ondersteund door simulatie sessies.

Door het veranderende zorglandschap met een tekort aan palliatieve bedden worden meer terminale patiënten verzorgd op niet-gespecialiseerde afdelingen,
wat vraagt om betere ondersteuning van mantelzorgers. Interactieve simulatietraining en bijscholing kunnen verpleegkundigen helpen om de benodigde vaardigheden en kennis te ontwikkelen om effectiever met mantelzorgers om te gaan.

Onderzoek naar het nuchterbeleid (nuchter blijven vanaf middernacht) omtrent endoscopische onderzoeken. Confronterend verschil tussen de aanbevelingen van de literatuur en wat er in de praktijk gebeurd. Raadpleging van wetenschappelijke artikels en interview met assistent-arts om de problematiek te bespreken.

Deze scriptie gaat over communicatie binnen de gezondheidszorg. Meer specifiek over de patiëntoverdracht tussen verpleegkundigen op een ziekenhuisafdeling neonatologie. De literatuur werd doorzocht naar een geschikte methode om de overdracht te structuren, zodat er minder communicatiefouten worden gemaakt. Het eindresultaat is een flowchart volgens de SBARR en ABCDE methodiek.

Binnen deze scriptie wordt de rol van een pediatrische verpleegkundige binnen de zorg rond euthanasie bij niet-ontvoogde minderjarigen beschreven en uitgewerkt. Zowel de nodige theoretische achtergrond als de implementatie van een praktische richtlijn zijn uitgeschreven. Dit om vervolgens zo kwaliteitsvol mogelijke zorg te kunnen verlenen.

(Langdurige) stress / burn-out bij studenten verpleegkunde.
Stressfactoren bij studenten verpleegkunde.
Beschermende factoren tegen stress en burn-out.

Een (ernstige) chronische ziekte of een acute, zelfs kleine ingreep kan er toe leiden dat patiënten de zin van het leven en/of hun geloof of levensbeschouwing in vraag stellen. Veel zorgvragers hebben op zo'n moment nood aan ondersteuning van degenen die het dichtst bij hen (en hun bed) staan. Uit onderzoek blijkt echter dat veel verpleegkundigen vaak niet weten hoe ze moeten omgaan met zinvragen, onmacht... binnen de zorgcontext. In deze masterproef worden drie sporen uitgetekend om verpleegkundigen hierin te ondersteunen.

Sociologisch, landenvergelijkend onderzoek naar het effect van overheidsbezuinigingen op de zorgbehoeften van Europese zestigplussers tijdens de economische crisis. Middels multilevel-analyses werd onderzocht of informele zorg de minder toegankelijke professionele zorg vervangt. Daarbij werd er gecontroleerd voor effecten van BBP, werkloosheidsgraad, geslacht, leeftijd, de mogelijkheid om rond te komen, migratieachtergrond, het al dan niet hebben van een partner, opleidingsniveau, urbanisatiegraad en gezondheid.

In deze scriptie ligt de focus op het maken van een instructievideo die wetenschappelijk onderbouwd is. Achter deze instructievideo schuilt een literatuurstudie die drie grote hoofdstukken omvat. In samenwerking met AZ Nikolaas is men erin geslaagd een instructievideo te maken gebaseerd op hun protocol.

Tijdens de uitwerking van onze bachelorproef ontwikkelden wij een zorgpad en een app voor patiënten na STEMI. De app bevat informatie over wat de patiënt heeft meegemaakt, risicofactoren, symptomen, informatie over de in te nemen medicatie... Het zorgpad bevat alle nodige handelingen en onderzoeken die de verschillende diensten die met STEMI-patiënten in contact komen moeten uitvoeren.

Probleemstelling: Spirituele verpleegkundige zorg voor zorgvragers met psychoseproblematiek wordt in de praktijk vaak genegeerd. Dit is te wijten aan het biomedische model van mentale verstoring dat doorgaans in de GGZ op de voorgrond staat. Kan er een holistisch model gevonden worden voor psychoseproblematiek, waaruit spirituele
verpleegkundige attitudes en interventies kunnen worden afgeleid?
Methode: Er werd een literatuuronderzoek uitgevoerd en informatie van een opleiding aangaande spirituele crisis werd geïmplementeerd.
Resultaten: Een psychotische episode is een crisis waarvan biologische, psychosociale en spirituele factoren aan de oorzaak kunnen liggen. Vaak is er in de crisis sprake van onverwerkt emotioneel trauma dat naar boven komt. Verpleegkundigen dienen zich een onvoorwaardelijke en niet-oordelende houding aan te meten, zodat de acute fase van een crisis kan gaan liggen en zorgvragers hun crisis kunnen evalueren en integreren.
Discussie: Er is een grote nood aan meer bewustzijn en onderzoek aangaande atypische ervaringen, aangezien deze niet noodzakelijkerwijs wijzen op pathologie.

Veranderingen in de vitale functies (bloeddruk, temperatuur, ademhaling, …) worden vaak niet of te laat opgemerkt, de ernst wordt onderschat of de kennis en ervaring ontbreken om doelgericht te reageren. Het snel herkennen van de vitaal bedreigde patiënt op de verpleegafdeling is dan ook van levens- en prognostisch belang. Als die veranderingen in vitale functies op tijd worden gesignaleerd en behandeld, kan een complicatie immers voorkomen of beter behandeld worden.

Het gebruik van de Early Warning System helpt vroege tekenen van achteruitgang te onderkennen, wereldwijd zijn hier verschillende systemen voor ontwikkeld die het basis Early Warning System ombuigen naar een scoresysteem toepasselijk voor op specifieke verpleegafdelingen.

De wereldwijd bestaande Early Warning Systems zijn niet van toepassing in de neonatale leeftijdsgroep. Deze bachelorproef is er dan ook op gericht om dergelijk systeem te ontwikkelen en te integreren op de neonatale zorgeenheid.

Deze scriptie vertelt het verhaal van de Belgische verpleegsters tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daarbij wordt aandacht besteed aan hun opleiding, hun verpleegkundige praktijken, hun professionele organisatie en de beeldvorming over de verpleegsters. De conclusie is dat zij er tijdens de oorlog in slaagden hun drievoudige missie van genezen, verlichten en troosten waar te maken.

De gezondheidszorg ondergaat een elektronische revolutie. Elektronische patiëntendossiers worden volop geïmplementeerd binnen de eerste-, tweede- en derdelijnszorg. Wat wordt er nu juist gebruik in deze elektronische dossiers door Vlaamse thuisverpleegkundigen en waarom?

Artikel: technische hulpmiddelen in de verpleegkunde: de haarwaskap.
Academiejaar 2004-2005
Opleiding: gegradueerd verpleegkunde optie ziekenhuisverpleegkunde
 
Situering van het probleem: Verpleegkundigen geven in de Belimage studie aan dat er onvoldoende tijd gespendeerd kan worden aan de dagelijkse zorg en het ontwikkelen van een echte patiënt- verpleegkundige relatie. De Haarwassing is een activiteit van het dagelijkse leven die nauwelijks ingevuld wordt in het ziekenhuis door tekort aan tijd. Nochtans is dit een belangrijk kwaliteitsaspect van de verpleegkundige zorg.