Scriptiebank overzicht

Het thema van mijn scriptie ligt mij nauw aan het hart. Om deze reden bracht ik dit thema ook zelf aan aan de universiteit. Ik was dan ook erg blij toen deze werd goedgekeurd en ik hierin de eerste stappen mocht zetten in dit onderzoeksdomein. Mijn scriptie onderzoekt de mate waarin leraren reeds preventief inzetten op veerkracht en wat hen kan helpen om deze implementatie mogelijk te maken. We willen weg van het curatief behandelen, en het wachten tot er reeds problemen optreden. Hierdoor willen we de preventieve insteek includeren. Veerkracht is hierbij een transdiagnostisch begrip waardoor het over verschillende stoornissen heen een beschermend effect heeft. Bovendien scoren veerkrachtige kinderen ook beter op school, wat toch voor de overheid en primair doel blijft. Verschillend met vorige onderzoeken, focust dit onderzoek ook op de draagkracht van de leraar. Het onderzoekt wat leraren nodig hebben om veerkrachtbevorderend te kunnen werken in de lagere school, zonder hier zelf volledig uitgeput door te raken. Leraren hebben meer tijd en middelen nodig om veerkrachtgericht te kunnen werken met hun leerlingen. Verder onderzoek zou deze piste verder kunnen uitdiepen en zoeken waar hierin de mogelijkheden liggen.

In 2018 was het Nederlandstalige literaire veld in de greep van de vraag waar klimaatfictie bleef, aangezien de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering toch niet te negeren vielen. In datzelfde jaar verscheen 'Foon' van Marente de Moor, een ecologisch geëngageerde roman die aan de hand van het Griekse ‘foon’, dat zich laat vertalen als klank en stem, denkpatronen verkent die aan de grondslag van de klimaatverandering liggen. Ook 'Ogentroost' (2022) van Anton Dautzenberg maakt gebruik van datzelfde motief. Beide romans zetten geluiden in om te wijzen op de onmogelijkheid van de mens om controle uit te oefenen op de wereld en tonen een bijzondere aandacht voor de stem van niet-menselijke actoren. Aan de hand van ‘foon’ formuleren ze een tegenmelodie bij het antropocentrische wereldbeeld.

Deze masterproef toont aan dat het concept van “(cultureel) extractivisme” relevant is voor een dekoloniale analyse van het Vlaamse danslandschap. Het draagt bij tot het begrijpen van niet alleen de koloniale oorsprong van de materiële rijkdommen die fundamenteel waren voor het ontstaan van deze culturele scène, maar ook de hedendaagse dynamieken met betrekking tot: culturele toe-eigening en exotisering op het vlak van dans; overbrenging van mensen van het Globale Zuiden naar Vlaanderen (vooral naar de hoofdstad Brussel); en overbrenging van ideeën van het Globale Noorden naar het Globale Zuiden. Deze studie stelt dat het Vlaamse danslandschap, een dansscène gebaseerd op individualiteit waarin de overgrote meerderheid van de dansende individuen niet oorspronkelijk uit Vlaanderen komt, opereert aan de hand van een culturele extractivistische logica van fetisjisering. Het onthult ook dat deze dynamiek en logica niet gekend zijn binnen de Vlaamse context, omdat het officiële discours eromheen voornamelijk geproduceerd wordt door tribaal bevooroordeelde Vlaamse auteurs: de meeste bronnen beschrijven de internationaliteit en culturele diversiteit van de Vlaamse dansscène als haar bepalende kenmerken, maar lauweren dit feit zonder de ongelijkheden die het impliceert onder ogen te zien. Aan de basis van die ongelijkheden ligt de cultuur van witte suprematie die geregeld opduikt in Westerse organisaties. Dit onderzoek suggereert dat echte institutionele dekolonisatie echte interculturaliteit vereist, in plaats van performatieve gebaren, exotisering en tokenisme. Het vereist dat de machtsonevenwichten in besluitvormingsprocessen worden aangepakt en dat de internationaliteit het institutionele personeel bereikt.

Deze masterproef onderzoekt het historische gebruik van 'monstruositeit als allegorie voor trans ervaringen, waarbij zowel transfobe als -vriendelijke literatuur geanalyseerd wordt. Het kijkt naar hoe 'het monster' opnieuw werd opgeëist in een poging om ruimte te claimen voor ‘trans’ binnen de academische wereld. Verder exploreert deze masterproef noties van representatie en (on)zichtbaarheid in verband met trans personen, waarbij een aantal alternatieve strategieën worden onderzocht om ‘difference’ te begrijpen en af te beelden: 'het haptische', 'disidentificatie', 'transing.’ Door te kijken naar hoe trans kunstenaars vandaag de dag monstruositeit opnieuw verbeelden, hoopt het een directer en meer belichaamd contact met het concept te bieden. Het eindigt met een analyse van het gebruik van metaforen binnen gemarginaliseerde gemeenschappen. In essentie wil deze masterproef aangeven hoe (trans) 'monstruositeit' – en het bijbehorende gevoel van woede – heeft gefunctioneerd als een middel voor verzet en hoe het nu nog steeds relevant is.

Wanneer de sublimering van licht en materie simultaan samenkomt op eenzelfde plek in de vorm van papieren architectuur, ontstaat er een graftombe als metafoor naar Dantes meesterwerk, Il Danteum. Het gebouw als moderne vertaling van een van de belangrijkste Magnum opus uit de geschiedenis, La Divina Commedia, omgevormd in een monument dat de huidige taal der moderniteit spreekt. Als een tijdloos gegeven die zich buiten alle kaders begeeft en een op zichzelf staand refererend geheel vormt. Het Danteum als surrogaat in het landschap van hetgeen er ooit was, hetgeen waar men naar verlangt, hetgeen waar men op hoopt - de eindeloze dwaling der gedachten. Hierdoor vormt het Danteum het kader van het dagdromen als vicaria van het gebouwde. Terragni laat de bezoeker rondgeleid worden doorheen het gebouw door zijn atmosfeer, die de sublimering van de substantie van licht en duisternis, op me (en een ieder van ons) neer laat dwalen. Steeds veranderlijke ervaringen die de illusie geven van het landschappelijke paradijs dat samenvalt met die van het alledaagse hemel en hel. Ruimtes die zich openen en weer sluiten waarin de mens wordt omarmd tot men een totale desoriëntatie ervaart en afstand neemt van hetgeen men kent, hetgeen dat men als realiteit vormt. Architectuur die zowel binnen als buiten, zowel open als gesloten, zowel introvert als extrovert tot uiting komt. Schaduw geeft ruimte aan het licht. Massa, poëzie en materialiteit vormen de acteur in de compositie. Op die manier vormen ruimtes een gesyncopeerd ritme die de compositie van massa en leegte laten vertragen - Purgatorio, verstillen - Inferno en verbinden - Paradiso.
Il Danteum als metafoor voor de wandeling in het gearticuleerde tussen. Het tussen dat zich tussen architectuur en literatuur bevind, tussen het bestaande en de gedachten, tussen het dwalen en het leiden/lijden. Het gearticuleerde tussen als al overweldigend niets waar men (en ik betrap mij er zelf ook op) vat op probeert te hebben. De drang om dit ‘niets’ in te vullen, in te vullen met hetgeen ik ken, hetgeen ik weet, hetgeen ik naar verlang. Echter zit de sterkte vervat in hetgeen zich bevindt als niets tussen twee entiteiten in, tussen literatuur en architectuur, tussen het bestaande en mijn gedachten - als papieren architectuur. Het Danteum als losstaande entiteit tussen realiteit en het imaginaire. Als losse gedaante die doorheen de leegte vloeit en door elke ander individu opnieuw wordt geïnterpreteerd en getransformeerd in hun gedachten. Dit gegeven fascineert mij nog het meest en laat mij nooit meer los. Als een eigen reflectie van imperfecties en vraagtekens doorheen de tijd. Telkenmale opnieuw worden er nieuwe beelden gevormd, telkenmale een niet-intentionele verandering van ruimtes doorheen de tijd - de tijd en mijn gedachten. Een gebouw als uitdrukking van spolia, poëzie, emotie, herinnering en culturele gedachten waarbij deze elkaar doorheen de tijd, op dezelfde plek overlappen en wegvegen - het palimpsest van het Danteum als gearticuleerde tussen wat vervat zit in eenieders van ons.

Maison Segal is een kleinschalige woonvorm waarbij ik de doelgroep jongvolwassenen tussen 20 en 30 jaar verbind met de doelgroep jonge ouderen tussen 60 en 70 jaar.

Zo is Maison Segal de metaforische cocon waarin beide doelgroepen zich verwezenlijken. Ze vinden hier veilige ondersteuning en betrouwbare voeding om te vinden wie ze willen zijn als vlinder. Wanneer ze zich er klaar voor voelen als volgroeide vlinder, vliegen ze uit. Vol zelfvertrouwen tonen ze al hun pracht aan de wereld.

Het stimuleren van patroonvaardigheden bij kleuters is belangrijk, omdat dit een basis vormt voor hun wiskundige ontwikkeling. Recent onderzoek stelt voor om verder te onderzoeken of een combinatie van patroonactiviteiten en -prentenboeken de patroonvaardigheden van jonge kinderen beter stimuleert, dan wanneer enkel patroonprentenboeken worden voorgelezen. Deze masterproef heeft als doel om na te gaan of het dialogisch lezen van patroonprentenboeken in combinatie met patroonactiviteiten een effectieve manier is om de patroonvaardigheden van kleuters te stimuleren en in het bijzonder de uitdagendere patroonvaardigheden.

Ondanks de hernieuwde aandacht voor animisme in de antropologie is animisme tot op heden zelden de focus geweest van een filosofisch discours. In deze studie staat daarom een kritische bestudering van benaderingen van animisme centraal in het licht van de zogenoemde "personalistische natuurteksten" uit de Hebreeuwse Bijbel. Meer specifiek richt de studie zich op de rol en betekenis van metaforisch taalgebruik in het zoeken naar een begrip van animisme.

Gecombineerd kwantitatief en kwalitatief onderzoek naar gendergelijkheid en de ervaringen van vrouwelijke senior managers in de Belgische financiële sector.

Een onderzoek naar het perspectief van zorgverleners en leidinggevenden op crustatieve zorg. Een innoverend zorgmodel voor mensen met een ernstige persisterende psychiatrische aandoening.

In het heden, NU is de ander kwetsbaar en fragiel. Samenkomen is heden ten dage vergeten. Het belang van ontmoeting, het verliezen van creativiteit en het leren van elkaar. Het is een zoektocht naar het terug verbinden met de ander. Met een ruimte die van de oudheid al bestaat, die anders is, een heterotopie van zijn tijd. Een terugblik naar de oudheid. Zonder de aanwezigheid van een patio konden er geen villa’s bestaan, daarom was het meteen een begeerde plek. In een patio waarin de ander samenkwam, werd gezien als een ontmoetingsplek. De publieke ruimte bestaat niet meer. Het streven om de publieke ruimte te vormen, die vertrekt vanuit de innerlijke ruimte van de ander. Een poëtische marge waar de ziel van de andere zal raken.

De patio geeft een thuisgevoel, waarin architectuur vertrouwd zal geraken. Het streefpunt is om van de patio een zichtbare publieke plek te maken dat gedeeld wordt met de ander. De bewustwording van de ander is essentieel, maar deze wordt vandaag de dag vergeten.
Een metafoor van een patio. Een ruimte die gedeeld geraakt met de buitenwereld, waarbij het interieur openstaat en tegelijkertijd in verbinding is met de buitenwereld. Het start vanuit een omsloten patio waardoor de wand zich ontwikkelt door de naar binnen gerichte kleinere patio. Deze trekt de karakteristieke eigenschappen van de buitenwereld naar binnen. Door de omkering van een ruimte in een ruimte ontstaat er een patio in een patio. Deze omkeerbaarheid, vormt een drempelloze toegankelijkheid naar de innerlijke ruimte.

Zo wordt de onzichtbare wereld zichtbaar voor de buitenwereld, en wordt de zichtbare onzichtbaar.

Een literatuurstudie van Arendts 'The Origins of Totalitarianism' en Baumans 'Modernity and the Holocaust', aangevuld met andere werken van Seyla Benhabib, Serena Parekh en Bart de Wever. Ook werden een aantal andere boeken van Bauman en Arendt besproken.

Doordat pijn iets heel subjectief is, is het niet altijd gemakkelijk om begrepen te worden door anderen. Zonder woorden bestaat de pijn alleen voor diegene die pijn
lijdt. Door ze onder woorden te brengen wordt de pijn een werkelijkheid voor anderen.
Dit onderzoek trachtte daarom vertelkaarten te creëren om adolescenten te ondersteunen bij het open en diepgaand praten en reflecteren over de eigen pijnbeleving. Zo krijgen jongeren eens de kans om hun masker af te zetten voor de buitenwereld...

De digitale simulatiegame als historisch werk. Het gebruik van deze historische videogames binnen het geschiedenisonderwijs, praktische uitwerking.

Met dit onderzoek wordt er onderzocht hoe het vak MEAV geïntegreerder aangepakt kan worden en wat de voordelen daarvan zijn. Dit werd aan de hand van een bevraging bij de huidige MEAV leerkrachten onderzocht. Er werd ook een aanvullende literatuurstudie gedaan om de meerwaarde van artistieke vorming in dit vak te onderzoeken. Ten slotte bevat de thesis een uitgewerkt voorbeeld van een MEAV les volgens een geïntegreerde aanpak.

Onderzoek naar ‘heteroseksualiteit’ in de late middeleeuwen in de Lage Landen aan de hand van seksuele insignes.

Onderzoek naar ‘heteroseksualiteit’ in de late middeleeuwen in de Lage Landen aan de hand van seksuele insignes.

Dit onderzoek bestudeert activisme via Instagram en de Black Lives Matter-beweging aan de hand van de ervaringen van jonge Instagram-gebruikers die zich inzetten tegen racisme.

Een onderzoek naar de afbeelding van edelstenen op schilderijen met bijbelvoorstellingen van de Vlaamse Primitieven. De motieven van zowel de schilder als zijn opdrachtgever worden onderzocht aan de hand van stenenboeken, de Bijbel, heiligenlevens en de panelen zelf.

Essayistische scriptie over het ongrijpbare in de kunst. Dit verken ik via metaforen zoals het ogenblik, opschuren en afstoffen, microscopen en telescopen, zwarte gaten en asymptotische aanrakingen.

Deze thesis combineert de wetenschapstakken 'quantum computing' en 'machine learning' met als doel om onze klassieke computers te overklassen. De focus ligt op het ontwerpen en analyseren van een nieuw rekenkundig model.

De balans tussen risico- en beschermende factoren inzake stress bij telewerkers wordt bestudeerd. Dit aan de hand van het Job Demands- Resources model.

Een onderzoek naar kunsteducatie via een sociaal artistiek project dat over gelijkheid binnen samenwerkingen/leiderschap gaat.

De scriptie gaat over politieke conflicten binnen partnerrelaties. Als gezinswetenschapper bekijk ik dit fenomeen vanuit een psychologische, een relationele en sociologische bril. Een aantal veranderingsstrategieën sluiten het geheel af.

Een data-efficiënte controle-eenheid is ontworpen met behulp van reinforcement learning en gebruik makend van transfer learning om zo een optimale controle te realiseren op het laagspanningsnetwerk. Als flexibiliteitsbronnen worden batterijen en zonnepanelen gebruikt.

In deze scriptie wordt bestudeerd in hoeverre het scenografisch ontwerp de bezoeker in staat stelt om bepaalde keuzes in zijn leven te maken. Een essentiële vereiste hiertoe is dat de bezoeker in dialoog treedt met het ontwerp en op zoek gaat naar de betekenissen die achter het beeld schuilgaan. Door zijn gedachten en emoties te verknopen met het beelddenken van het ontwerp, kan de bezoeker tot nieuwe inzichten komen en zijn plaats in de samenleving bevragen.

Een onderzoek naar de de twee fundamenten van kwaliteitsvol onderwijs: visieontwikkeling en samen professionaliseren. Een waarderende en duurzame verandering door in te zetten op talenten van collega's.

Ruim dertig jaar geleden lag Timişoara aan de bakermat van een reeks protesten die ervoor zouden zorgen dat het socialistisch bestuur van het land zou instorten. Ceaușescu, die op dat moment regeerde over Roemenië, kwam er aan zijn einde en maakte plaats voor een nieuwe wind die door de straten van Boekarest – en Timişoara – zou gaan waaien. Deze beloftevolle revolutie bleek al snel niet de Westerse weelde met zich mee te brengen en velen moesten ontnuchteren van hun revolutionaire kater (Verdery 1996). Het socialistisch bestaan begint sindsdien deel uit te maken van een tijd die er niet meer is en is centraal komen te staan in een Roemeens collectief geheugen (Rusu 2015). Een geheugen dat zich niet enkel bevindt in de gedachten van mensen, maar ook in de gebouwde omgeving: in de nauwe straten met hun straatnamen of in de monumenten die op de straathoeken en de zonovergoten pleinen staan. In deze thesis wordt aan de hand van vijf getuigenissen, ervaringen en verhalen gekeken naar hoe enkele inwoners van Timişoara terugkijken op hun verleden, nadenken over de toekomst en zich afvragen op welke toekomsten ze willen werken en waar ze trots op kunnen zijn.

Hoe archiveer je een vluchtige, efemere kunstvorm zoals performance? Het is een vraag die de theaterwetenschap en performance studies al decennialang bezighoudt. De bijzondere kunstenaar Otobong Nkanga werpt nieuw licht op het vraagstuk. Het M HKA zal haar concept van ‘het ademend archief’ realiseren.

In deze studie werden diatomeeën, verborgen in een historische mos-collectie, grondig bestudeerd. De collectie werd een halve eeuw geleden verzameld op Campbell Island, een eiland nabij het zuidpoolgebied. Zes nieuwe soorten werden ontdekt.