Scriptiebank overzicht

Naar aanleiding van de vele studenten die aangeven niet te weten hoe om te gaan met feedback, blijkend uit het eigen onderzoek (observatie en bevraging), richt deze scriptie zich bijgevolg op hoe studenten getraind kunnen worden om op een effectieve manier om te gaan met deze feedback. Hieraan gekoppeld volgt het ontwerpen (en daarna ook het inzetten) van een remediëringstool en wordt er besproken wat de eventuele bijkomende mogelijkheden naar andere opleidingen in het hoger en secundair onderwijs toe zijn.

Dit onderzoek spitst zich uit over de nood aan remediëring in het hoger onderwijs in de eerste bacheloropleiding interieurarchitectuur. Er wordt dieper ingegaan op de verwachtingen van ontwerpdocenten (die eveneens begeleiding en juryleden vormen in het eerste opleidingsjaar) binnen het opleidingsonderdeel Ontwerpstudio.
Er wordt gezocht naar een manier waarop er kan achterhaald worden op welke vlakken er remediëring nodig is bij elk individu en waar als groep op getraind kan worden. In dit proces worden ook de rollen van zowel studenten als docenten binnen de remediëring van een individu onder de loep genomen.

Daar bestaande bronnen in de literatuurstudie omtrent remediëring voornamelijk over inhoudelijke remediëring spreekt, de cognitieve kennis, en onze eigen ervaring in zowel de ontwerpopleiding als de lerarenopleiding alsook een gesprek met de huidige ontwerpdocenten ons getoond hebben dat een ontwerpvak meer skills nodig heeft dan enkel het ‘weten’, ontwikkelen we een visuele samenvatting van de nodige kennisdimensies. Dit leidt naar het resultaat van een creatief product: het radardiagram van kennisdimensies als remediëringstool.

Dit onderzoek vormt de aanleiding voor meerdere vervolgonderzoeken zoals het uittesten van de ontworpen tools en het inzetten van deze tools in andere opleidingen in het hoger alsook secundair onderwijs.

Mijn scriptie onderzoekt het model servicescapes en hoe dit een rol kan spelen in de toekomstige ontwerpen van retail design. Het eerste deel omvat de literatuurstudie. De betekenis van servicescapes, de relatie tot retail design en welke interpersoonlijke dienstverleningen er bestaan. De belangrijkste conclusie die hieruit voortkwam was dat het interpersoonlijke aspect van servicescapes relevant is voor retail design. Dit heb ik verder in detail onderzocht en hierdoor kwam ik tot een lijst van dienstensectoren die aandacht besteden aan het interpersoonlijke aspect. Finaal kwam de bankensector als meest relevante dienst, om verder te onderzoeken, naar voren. Daarop volgde het veldonderzoek startend met een online enquête om meer inzicht te verkrijgen in de wensen van de hedendaagse klant. Hieruit bleek dat er vooral in de sector 'fashion' en 'bouwmarkt' gebrek is aan interpersoonlijke service. Vervolgens heb ik casestudies van moderne banken, gelegen in Europa, geanalyseerd. Ze zijn een goed voorbeeld van de designstrategieën voor het interieurontwerp van een moderne bank. Dit onderzoek heeft zijn waarde voor retail design en heeft mij geholpen in de ontwikkeling van mijn masterproject.

De totale hoeveelheid door de mens gemaakte massa heeft de totale hoeveelheid biomassa op aarde ingehaald. Een nieuw tijdperk waarin de mens domineert, het Antropoceen, kondigt zich aan. Met 'sneller en meer' als religie, ontsnapt ook onze architectuurpraktijk niet aan de huidige tendens. Maar kan de tendens doorbroken worden en kan (interieur)architectuur een symbiotische relatie tussen mens en natuur vormgeven?

Marthe neemt je aan de hand van zes paviljoenen mee op een scenografische wandeling doorheen de Aosta Vallei. Doormiddel van tekst, maquette en film wordt op zoek gegaan naar alternatieve ontwerppraktijken die ruimte maken voor mens én anders-dan-mens. Wie de bergtop bereikt, vindt geen absolute waarheden, maar leert gaandeweg in vraag stellen langs paviljoenen die bewegen tussen hyperartificiële poëzie en de taal van de natuur.

Op woensdagnamiddagen genoten we samen van wafels en pannenkoeken, speelden we spelletjes die ik bedacht en waar ze enthousiast aan deelnam, en elke zondagavond schoof ik bij haar aan tafel voor het avondeten. Zelfs tijdens potjes solitaire waren we niet vies van een beetje vals spelen om toch maar te kunnen winnen. Al deze kostbare herinneringen zijn samengebracht in een doodsprentje dat staat op een kastje in mijn kamer. Ik noemde haar altijd “Ma”, een naam die niet alleen door mij, maar ook door velen in mijn omgeving werd gebruikt. Haar overlijden op 19 oktober 2020 kwam niet geheel onverwacht, maar het raakte me desondanks.

Tijdens mijn studie ontdekte ik de diverse aspecten van interieurarchitectuur en raakte al
snel gefascineerd door de kunst van het creëren van persoonlijke ruimtes. Dit bracht me tot diepere reflectie over hoe we een omgeving kunnen vormgeven die echt bij ons past. Zo startte ik mijn verkenning naar hoe we meubels voor katten in ons interieur kunnen integreren. Maar wat met de dood? Iets dat zich vaak in een taboesfeer bevindt. In dit onderzoek wil ik me dan graag richten op dat persoonlijke plekje in je woning waar we de eeuwige herinnering aan onze dierbare kunnen laten voortbestaan.

Deze masterproef is tot stand gekomen binnen de opleiding Interieurarchitectuur aan de KU Leuven, met als thema ‘The Bright Side of the Moon’. Deze publicatie biedt een inkijk in het ontwerpend onderzoek voor de masterproef ‘rituele passage’. Het onderwerp werpt een kritische en deconstructivistische blik op de transitie die plaatsvindt bij nabestaanden. Het onderzoek is voortgekomen uit persoonlijke ervaringen met plotseling verlies en het herbestemmen van ‘toegangbare plekken’ in zowel kerkgebouwen als publieke ruimtes. Als toekomstig interieurarchitect streef ik ernaar om telkens het persoonlijke, zowel van mezelf als van mijn omgeving, te integreren in het ontwerp, waardoor het begrip ‘interieur’ zich ontwikkelt tot een breder concept zonder grenzen.
Ik wil graag mijn dank uitspreken aan mijn begeleidende docenten, Tom Callebaut, Ignaas Back, Hilde Bouchez en Klaas Vanslembrouck, voor hun waardevolle begeleiding, kritische inzichten en motivatie tijdens het proces. Daarnaast wil ik mijn familie en vriend bedanken, en in het bijzonder mijn overleden vader, die mij altijd heeft gesteund en geholpen gedurende deze jaren. Deze masterproef is voor ons, papa.

In Tussen Twee Werelden wordt de toeschouwer meegenomen in iets wat het midden houdt tussen decor, maquette en installatie voor het relaas van een wandeling door een wereld, die verdacht veel lijkt op onze realiteit; ergens tussen Turijn en Nus. Met AI (Artificiële intelligentie) als metgezel, co-auteur, medelerende, gids, klankbord... wordt op deze reis - in een gedeelde fascinatie voor leegstaande en vervallen bouwwerken - het potentieel voor een toekomstige gedeelde ontwerppraktijk en de impact op de positie als interieurarchitect verkend.

Interieur als ecosysteem verkent de mogelijkheden voor interieur van een other-than-human-perspectief vanuit het ontwerp van drie toiletten, verspreid over een berglandschap met een hoogteverschil van 1000m.
Hoewel naar het toilet gaan van de mens in onze cultuur gebruikelijk als een solitair gebeuren wordt beschouwd, is voor het ontwerpen van deze reeks toiletten de hoofdrol weggelegd voor minstens één ander organisme: plant (Larix Decidua), dier (koe) en medemens. Bevrijd van academische, artistieke of disciplinaire agenda’s verschijnen de toiletten als vernaculaire bouwsels in het landschap. Tegelijk gaan ze er ook helemaal in op. Hun interieurs geven ruimte aan een kleinschalig ecosysteem.

Deze studie focust zich op de problematiek van de stad Lier en de uiteindelijke heropleving hiervan. Hier wordt vooral gekeken naar de detailhandel aangezien dit een cruciaal element is in een stad, waarmee niet enkel Lier met problemen heeft te kampen.

. Deze masterproef onderzoekt hoe interieurarchitectuur kan bijdragen in het creëren van een veilig, maar ook ontvankelijk vluchthuis voor vrouwen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Het onderzoekend ontwerp focust op vier hoofdthema’s die de ontwerpopportuniteiten tonen het vluchthuis. Aan de hand van deze vier hoofdthema’s werd gekeken hoe het vluchthuis een tijdelijke thuis kan zijn met een balans tussen veiligheid en vrijheid, binnen in de context van de Belgacomtoren te Gent.

Deze masterproef belicht hoe de Belgische architect Léon Stynen mee vormgaf aan niet alleen de architecturale verschijning van het kantoorgebouw, maar ook aan de nieuwe werkplekken die hierin werden ingericht.

Deze studie onderzoekt het verband tussen geluk en interieur, toegepast op ouderenzorg. Zowel het objectieve als het subjectieve aspect van welzijn wordt geanalyseerd, waarna er oplossingen geboden worden voor het ontwerpen van woonzorgcentra met geluk op de voorgrond.

Door de globaliserende economie zijn de waarden van de mensen uit Makwanpur (Nepal) aan het veranderen. Kinderen willen niet meer leren over hun traditionele cultuur.
Een post-school maakt Makwanpur terug bewust van hun traditie en identiteit en dit met een toekomst gerichte visie.

Door de globaliserende economie zijn de waarden van de mensen uit Makwanpur (Nepal) aan het veranderen. Kinderen willen niet meer leren over hun traditionele cultuur.
Een post-school maakt Makwanpur terug bewust van hun traditie en identiteit en dit met een toekomst gerichte visie.

Ruimte voor lichaamscultuur bij ouderen. Een 'natte wandeling' doorheen een badhuis wordt aangeboden aan 65 plussers. Gewichtsloosheid in het water zorgt voor een soepele voortbeweging. Warme- massage- en bewegingsruimtes zorgen voor soepele spieren en gewrichten. Contact tussen mensen staat centraal, eenzaamheid bij ouderen wordt tegengegaan.

EEN LAATSTE PLEK: HET EINDE VAN EEN REISHerbestemming Frans Klooster van Sittard tot een palliatief centrum in combinatie met een muziekschoolDe dood. Misschien een luguber woord, maar iedereen zal er ooit mee te maken krijgen. Men hoopt natuurlijk dat dit moment voor zichzelf er nog lang niet zal aankomen, totdat de dood er soms toch opeens sneller is dan men gehoopt had. Hoe wil men dan zijn laatste dagen doorbrengen? Maar misschien de belangrijkste vraag van alles is, waar wil men die laatste dagen doorbrengen en uiteindelijk sterven?

Huis Douchar, het notitieboek van een geduldige zoektocht.

“Waarom zou u, als duidelijk te zien is wat er gedaan moet worden, daar nog aan twijfelen? Als u het ziet, ga dan opgewekt en zonder omwegen aan het werk. Staat het u echter niet duidelijk voor ogen, houdt u dan in en raadpleeg u beste adviseurs. En wanneer iets u in de weg staat, ga dan door met u bezigheden en houdt u weloverwogen vast aan wat u als rechtvaardig beschouwt. Daarmee komt u het verst, want hierin kunt u ook falen.

In deze scriptie heb ik getracht een geschikte herbestemming uit te werken voor het voormalige Théâtre des Variétés te Brussel. Het modernistische gebouw “Cinéma Variétés” aan de hand van Victor Bourgeois en Maurice Gridaine was in 1937 ontworpen als een Vaudeville theater, maar werd al snel verbouwd tot een bioscoop in 1960-1961 door Paul en Marcel Mignot. Door deze verbouwing is het belangrijke Art Deco interieur verloren gegaan. Ik stel een ontwerp voor waarin het gebouw opnieuw een culturele invulling krijgt, waarbij ik me liet inspireren door het originele ontwerp uit 1937 maar tegelijk rekening hield met de huidige waarden en normen.

Littekens als leidraad. Herbesteming van de adijhoeve te Sint-Truiden.What we need is continuity. Historic preservation is not sentimentality but a psychological necessity. We must learn to cherish history and to preserve worthy old buildings. We must learn how to preserve them, not as pathetic museum pieces, but by giving them new uses (Huxtable, 1973).LittekensEen litteken is een overgebleven deel. Het is een herinnering aan een gebeurtenis en het zal altijd zichtbaar blijven.

Hong Kong in België.Hoe men een andere cultuur kan weergeven en verkopen in België.Zelfs van voor de tijden van Marco Polo was er een interesse in andere onbekende landen en culturen, om erover te schrijven en anderen de verschillende gewoontes te laten zien. Zelfs nu zijn de tijden nog niet veranderd; het exotische, het onbekende en het mysterieuze trekt mensen nog steeds aan.Terwijl ik vier maanden in het buitenland studeerde, heb ik de bruisende cultuur en omgeving van Hong Kong ervaren.

Wat is de rol van de ontwerper in de geoliede machine van vergrijzing? Vergeet de klassieke logica en opdeling tussen onderzoek en ontwerp. Ze vervaagt en lost op samen met alle vooroordelen en veronderstellingen omtrent het rusthuisleven. Wat ons meteen bij het werkveld van deze masterproef brengt. Een instituut vastgeroest in schema’s en wetgevingen. Wat heeft een ontwerper daar in godsnaam te zoeken? Veel, want niemand anders zal het doen.Almost no buildings adapt well.

“EAST AND WEST, OFCOURSE, WERE WOVEN OF THE SAME CLOTH LONG BEFORE THEY WERE, ALLEGEDLY, DIVIDED.” [1]Kunnen twee culturen gefuseerd worden om een retail-omgeving te creëren in totale harmonie?Wereldwijd  vertegenwoordigen culturen de tradities, gewoontes en overtuigingen van mensen. Ondanks verschillen hebben ze meer gelijkenissen dan men op het eerste zicht zou denken. Eén overeenkomst is de aanwezigheid van retail/handel. Sinds het begin van de beschaving is handel een bron van overleven geweest.

Onverstaanbare lessen: schuld van professor of auditorium?door Lottie Braems & Hannah De KerpelIngenieurswetenschappen: ArchitectuurVeel studenten hebben het wel al meegemaakt: verouderde auditoria met slechte akoestische condities waardoor het een nog grotere uitdaging wordt om aandachtig te blijven tijdens die saaie les. Ook wij ondervonden het belang van verbale communicatie in auditoria tijdens onze studentenjaren. Zwakke akoestische condities resulterend in ondermaatse verbale communicatie en lagere spraakverstaanbaarheid veroorzaken twee belangrijke problemen.

Levensloop van het begin tot het einde…Herbestemming rusthuis Hoogstraten tot zorgcentrum met focus op palliatieve zorg…Bieke Hillen – Masterscriptie – Interieurarchitectuur - Universiteit HasseltGestimuleerd door het werken rond de bijdrage die interieurarchitectuur kan hebben aan ‘geluk’ , word er in deze thesis een concept uitgewerkt voor de herbestemming van het voormalige rusthuis te Hoogstraten. Het concept groeide door middel van een historisch onderzoek van dit pand en een omgevingsanalyse van de stad Hoogstraten.

Vlaanderen raakt stilaan volgebouwd. De schaarse open ruimte wordt meer en meer ingenomen door grote appartementencomplexen. De huidige maatschappij wordt individualistischer met de minuut en mensen vervreemden van elkaar. Deze stellingen klinken weinig optimistisch, maar zijn de harde realiteit vandaag de dag. Onze levenswijze is door de jaren heen geëvolueerd naar een woonideaal met zo veel mogelijk privacy en zo weinig mogelijk contact met anderen. We bouwen het liefst een ruime eengezinswoning op een lap grond met hoge en vooral ondoorzichtige omheiningen.

Wie na twee eeuwen fietsen de balans opmaakt, zal ontdekken dat de fiets een belangrijke rol heeft gespeeld en nog steeds van veel betekenis is. In deze thesis zijn hierover verschillende aspecten naar voren gehaald.

Het onderzoek binnen deze thesis focust op het vormen van "New authenticity" door middel van een retailconcept met bier. Een consument begint vandaag de dag regelmatig genoeg te krijgen van de groots opgezette thema’s van de beleveniseconomie en wil terug producten kunnen kopen die puur en uniek zijn. Door mijn eigen persoonlijke interesse voor ambachtelijk gemaakte producten met een voorkeur voor nostalgische details, wou ik een thesis schrijven die zich baseerde op authenticiteit. Dit zou mijns inziens een stap in de  goede richting kunnen zijn, waar vele consumenten zich goed bij voelen.

GEHEUGENDRAGER VOOR GEHEUGENVERLIES:ARCHITECTUUR VOOR MENSEN MET DEMENTIE                                                                                                                                                                                                                                                                                             LEADDe vergrijzing vormt vandaag de dag een steeds groter maatschappelijk probleem. Mensen worden steeds ouder en naargelang de ouderdom ook vaak in toenemende mate hulpbehoevend.

The Future of Music RetailingPLAY/PAUSE: de muziekwinkel van de toekomst achter de historische façade van Huis Hoste.‘Hoe zou een retailconcept de consument kunnen stimuleren om muziek op z’n best te beleven? En hoe kan deze ervaring bijdragen tot het aankopen van een muziekproduct?’Deze vraagstelling heeft een onderzoek ontketend waarin de geschiedenis, de probleemstelling en de toekomst van de muziekwinkel besproken wordt. De digitale ‘boosdoener’ wordt uitgespit maar ik ben vooral op zoek gegaan naar cases en toekomstperspectieven waar de muziekindustrie het digitale weer achter zich laat.

De schoonheid van verval.Alles is tijdelijk. Spijtig genoeg ziet onze maatschappij dit niet altijd. In mijn scriptie ging ik op zoek naar de schoonheid van verval. Meestal verzetten we ons tegen verval, tegen de dood. Toch voelen we er ons ook vaak toe aangetrokken. Hoe kan verval acceptabel worden en zelfs mensen aanspreken, aantrekken? Ik ging op zoek naar een antwoord op deze vraag. De ruïne staat in dit onderzoek centraal.Vanuit mijn perspectief als toekomstige interieurarchitecte, ging ik op zoek naar de toekomst van de ruïne.

Een domestieke stadswandeling’La foule y venait prendre l’air après souper’BASISOBSERVATIEDe aanvang van het project bestaat uit de observatie van Parc de Sept Heures te Spa, namelijk de gelijkenis tussen het afdalen van de aangrenzende bergwand en de vormgeving van het park. Beide promenades in het park vormen een rechtgetrokken versie van de beboste bergwand, een menselijke ordening van de natuurlijke chaos.FLANEREN IN HET NEGENTIENDE-EEUWS PARKHet park werd door de negentiende-eeuwse bourgeoisie vormgegeven onder het motto “zien & gezien worden”.