Scriptiebank overzicht

Leercurves worden gebruikt om de impact van een beperking op de leersnelheid en de output te analyseren. Dit onderzoek werd toegepast op productiedata uit een maatwerkbedrijf.

Deze thesis onderzoekt de ervaringen van queer autistische personen met authentieke zelfpresentatie of unmasking in sociale contexten om inzicht te krijgen in de manieren waarop sociale omgevingen personen op het autismespectrum faciliteren of net belemmeren zichzelf te zijn. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van een kritisch-constructivistische versie van Grounded Theory om (intersectionele) machtsrelaties en betekenisgeving in deze situaties bloot te leggen.
Een stijging in het aantal diagnoses resulteerde nog niet in een algemene aanvaarding van autistische personen in de samenleving. Stigmatisering en discriminatie vormen dan ook een grote oorzaak voor camouflerend of ‘masking’ gedrag bij personen met autisme. Dit resulteert vaak in een slechtere mentale gezondheid vanwege de continue stress, de verhoogde alertheid en het identiteitsverlies die masking veroorzaakt. Dit onderzoek exploreert daarom of ‘unmasking’, of het terug opbergen van zo’n camouflerende persona, een oplossing biedt in een nog steeds stigmatiserende samenleving.
De literatuurstudie van deze thesis bespreekt de historische context van het concept autisme en masking en gaat dieper in op de aanwezigheid van neurotypische normen en hun (intersectioneel) effect op autistische personen. Ook het potentieel van unmasking wordt hierin besproken. De opvallende afwezigheid van onderzoek over autisme dat door en voor autistische personen werd gevoerd is een belangrijke drijfveer geweest om dit onderzoek participatief en emancipatief uit te voeren.
Een analyse van dagboekfragmenten en interviews met queer autistische personen over hun ervaringen met unmasking resulteerde in drie soorten bevindingen. Enerzijds viel het op dat partcipanten zelf vaak weerstand bieden tegen het algemeen ableist narratief rond autisme als ze over hun ervaringen en identiteit spreken. Ze stellen niet alleen het medisch discours rond autisme in vraag, maar voelen in het algemeen vaak weerstand tegenover sociale normen en linken dit ook aan hun queer identiteit. Ten tweede bleek unmasking vaak nog te kwetsbaar in heel wat sociale omgevingen door een neurotypische hegemonie, die eveneens doorwerkt in de zorgsector. Heel wat participanten linken deze beperkingen bovendien aan een vrouwelijke socialisatie die hen sowieso beperkt in het zichzelf zijn en die niet overeenkomt met autistische gedragingen. Toch is unmasking wel wenselijk en ook mogelijk. De mogelijkheidsvoorwaarden zijn hierbij een gevoel van veiligheid, blijdschap of enthousiasme, het willen opkomen voor een hoger doel en sterke vermoeidheid.
Vernieuwende bevindingen waren onder andere dat masking ook in neurodiverse contexten gebeurt en dus niet uitsluitend bij neurotypische mensen. Daarnaast bleek unmasking voor participanten ook vermoeiend te zijn waardoor masking soms geprefereerd werd. Dit bleek niet alleen vanwege de stigmatiserende omgeving zo, maar ook vanwege de sterk aangeleerde gewoonte om continu te masken die veel participanten eigen is.
Deze resultaten van deze thesis benadrukken het belang van inclusiviteit en het betrekken van autistische stemmen (maar ook andere communicatievormen) in het maatschappelijk en wetenschappelijk debat over autisme. De thesis hoopt met de reflectieve dagboeken van waarde geweest te zijn voor de participanten, maar ook voor de bredere (queer) autistische community door bewustzijn bij hun omgevingen te creëren rond de gevolgen van stigmatisering en discriminatie.

Binnen de theorie van Nieuwe autoriteit, miste ik iets wat hulpverleners hands on konden gebruiken met jongere, ouders, leerkrachten, etc.
Daarom ontwikkelde ik samen met Hannah Claes een bordspel over de 8 basishoudingen van Nieuwe Autoriteit.

In ons werk ligt de nadruk op de voordelen van een handicap, een aspect dat in onze samenleving te weinig belicht wordt. U kunt nieuwe inzichten verwachten over hoe mensen met een handicap in staat zijn om uit te blinken door hun handicap.

De afgelopen jaren hebben neurale netwerken realistische spraaksynthese mogelijk gemaakt. Toch is de gegenereerde spraak vaak niet expressief en niet makkelijk te bewerken. ConEx, het model dat ik ontwikkelde, laat gebruikers toe om spraak in een bepaalde stijl te genereren, en achteraf de prosodie aan te passen.

Deze drie essays, geschreven als masterproef, tonen de moeilijkheden in het compleet portretteren van mensen met een beperking. Het eerste essay gaat, doorheen een verhaal over een everzwijn, over hoe de mensheid verschillende strategieën vond om verlies te verbeelden en de mogelijke negatieve impact hiervan voor zij die verlies ervaren, zowel binnen de context van een beperking alsook het verlies van een geliefde en de gelijkenissen daartussen. Het tweede essay is een ingebeelde ontmoeting over wat het betekent om een onzichtbare beperking te hebben en opent het gesprek over ‘uit de kast komen’, lotgenoten vinden en de waarde van mensen met een beperking in het begrijpen van pijn, relaties en intimiteit. Het derde essay gaat over het onderwerp littekens en hun belang voor ideeën betreffende gemeenschap, intimiteit en ervaring-gebaseerde vloeibaarheid. De essays zijn een auto-etnografie die inductieve en poëtische taal toelaten om de emotionele en lichamelijke ervaringen van deze thema’s te vergroten.

De scriptie '(On)beperkt (t)huis' bestudeert de aspecten die bijdragen tot het welbevinden van meerderjarigen met een licht verstandelijke beperking in kleinschalige woonvormen. De opkomst van kleinschalige woonvormen sluit aan bij de groeiende inclusie-gedachte én de veranderingen in de zorg. Dit resulteert in de creatie van een kleinschalige woonproject voor 8 meerderjarigen met een licht verstandelijke beperking waarin het thuisgevoel en welbevinden van de bewoners centraal staat.

In deze scriptie onderzoeken we wat de succescriteria zijn voor een vlotte opstart van een G-werking in een sportclub. Daarnaast toetsen we de geselecteerde succescriteria in de praktijk door zelf onze G-werking op te stellen. Ten slotte stelden we ook een event bundel op voor het organiseren van een introductiedag.

Deze kwantitatieve inhoudsanalyse onderzocht de representatie van diversiteit op de drie Vlaamse kinderomroepen Ketnet, VTM KIDS en Studio 100 TV. De diversiteit van personages werd onderzocht aan de hand van vier factoren: gender, seksuele voorkeur, etniciteit en het hebben van een beperking.

In deze masterproef wordt onderzoek gedaan naar een kindvriendelijke stad. Wat maakt nu net een stad kindvriendelijk? Daar blijkt nog geen helder antwoord op te bestaan en dikwijls wordt deze term ingevuld door volwassenen, in plaats van samen met kinderen zelf. Centraal in deze masterproef stond het onderzoek naar het perspectief van kinderen op kindvriendelijke steden. Aanvullend werden andere perspectieven onderzocht, zoals het perspectief van het Child Friendly Cities Initiative (1996) van UNICEF en de Vlaamse versie hiervan: Kindvriendelijke Steden en Gemeenten. Daarnaast werd het perspectief van de stad Leuven onderzocht, alsook dat van twee ouders. Ten slotte werden al deze perspectieven in verband gebracht met het perspectief van kinderen.

Hoe kan Dienst Ondersteuningsplan (DOP) de levenskwaliteit verhogen voor personen met een beperking

Onderzoek naar het potentieel van dove architecten: wat is de invloed van doof zijn op het ontwerpproces en de ontwerpen van een architect? Opgebouwd aan de hand van een literatuurstudie en twee casestudies: dove architect, Richard Dougherty en dove architectuurstudente, Danielle Koplitz.

Vanuit verschillende modellen binnen het interdisciplinaire onderzoeksveld Disability Studies, is er onderzocht hoe kinderen met autisme theaterlessen ervaren. Dit zorgt voor een complex en gelaagd beeld van de kinderen die het essentialistische en reductionistische karakteriseringsverhaal overstijgt. Beide deelnemers van dit onderzoek beleefden de theaterlessen op een andere manier. Ieder kind met autisme is dan ook uniek.

In deze bachelorproef leest u mijn onderzoek naar beperkingen in Indonesië: hoe er wordt gekeken naar mensen met een beperking, hoe het is om te leven met een beperking in Indonesië en wat voor hulp ze krijgen. Want in Indonesië moeten deze mensen nog steeds strijden voor hun leven.

Mensen met autisme hebben veel nood aan structuur en voorspelbaarheid. Op daguitstap valt dit echter volledig weg. In deze masterproefstudie worden visuele stappenplannen ontwikkeld en getest die de toeristische ervaring van deze doelgroep aanzienlijk kunnen verbeteren.

Dit onderzoek brengt de factoren in kaart waarmee mensen met een beperkte arm-handfunctie rekening houden bij de adoptie van smartphones en hun apps, aan de hand van het UTAUT2 model.

Op welke manier kunnen begeleiders, binnen een ambulante en mobiele dienst, meer inzichten verkrijgen over de theorie van de sociaal-emotionele ontwikkeling bij personen met een verstandelijke beperking?

In deze thesis wordt gezocht naar de oorzaken en oplossingen voor niet-gebruik van de inkomensvervangende tegemoetkoming (IVT) en de integratietegemoetkoming (IT) aan personen met een handicap.

Kanker eist veel van mensen. Hierbij is een individuele aanpak vereist. Mensen met een verstandelijke beperking moeten benaderd worden als volwaardige burgers met specifieke noden.

Kan schaamte als machtsmiddel gebruikt worden? Speelt zij een rol in het categoriseren van mensen met een fysieke, cognitieve of psychologische kwetsbaarheid? In onze Westerse maatschappij zijn onafhankelijkheid en onkwetsbaarheid 'normaal', een beperking leidt dan weer al te vaak tot schaamte. Schaamte speelt zelfs een rol in het omvormen van beperking tot stoornis. Het laatste hoofdstuk van deze thesis gaat op zoek naar plaatsen waar schaamte overwonnen wordt.

Relationele en seksuele beleving bij mensen met een verstandelijke beperking aan de hand van Totale Communicatie.

Op zoek naar informatieversterking, tijdens de invoering van PVF, voor en met mensen met een beperking.

 Personen met een beperking: wat maakt een slachtoffer ook dader van seksueel misbruik?  “Ik besef nu dat het niet mijn fout is dat ik als kind misbruikt werd. En dat het dus ook niet de fout is van mijn slachtoffer dat ik haar misbruikt heb.”- participant uit het onderzoek van Ricci en Clayton (2008).Seksualiteit is vandaag de dag een aantrekkelijk en veelbesproken thema. De taboesfeer errond is reeds verlaten, maar het betrekken op personen met een verstandelijke beperking is een onderwerp dat nog vaak ontkent of genegeerd wordt.

Het visuele voorbij!Op 23 april 2013 trok ik naar De Muntschouwburg voor de voorstelling Péléas en Melisande van Claude Debussy. Gebeten door de theatermicrobe keek ik reeds enkele maanden uit naar deze opvoering. Van de voorstelling zijn me enkel wat vage schimmen, nietszeggende details en holle woorden bij gebleven.  Helaas! Wat een topavond moest zijn, kreeg een zure nasmaak.De regisseur, acteurs of decorbouwers betreft hier geen schuld aan de negatieve theaterervaring. Wel de visuele beperking die ik – de auteur van de scriptie & fervent theaterbezoeker - heb.

Een speeltuin voor iedereenOp daguitstap met een inclusieve jeugdbeweging, zowel voor kinderen met een beperking als voor kinderen zonder beperking, wil de leiding graag met de kinderen even in een speeltuin spelen. De meeste kinderen vinden al snel hun weg in de speeltuin maar enkele kinderen blijven staan.

WAAROM NIET IK?Klinkt deze vraag me niet vertrouwd? Als ik zie hoe sommige mensen het geluk lijkt toe te lachen, voel ik die vraag bij mij opborrelen: 'waarom niet ik'. Anderzijds vloek ik bij mezelf: 'waarom ik', als het lot mij zwaar valt.Durf ik even in de huid kruipen van mensen met een ernstige beperking? Gelukkig hoor ik daar niet bij, ... nog niet, hopelijk nooit. Toch kan het ook mij overkomen, na een ongeluk, een ziekte en ja, waarom niet ik? Word ik dan afhankelijk van anderen, van het beleid?In de zorgsector vinden vele werknemers grote waardering en arbeidsvreugde.

Acteurs met een beperking in Vlaanderen“Als boodschap aan regisseurs en producenten zou ik willen meegeven: geef mensen met een beperking die een talent hebben en die het willen doen zeker de kans om te acteren. Er is geen ideale wereld, de maatschappij bestaat nu eenmaal uit minderheden en mensen met beperkingen, ze is niet perfect. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar.” (Chris Willemsen)Films over mensen met een beperking zijn het laatste decennium steeds meer in opkomst, denk aan bijvoorbeeld: Intouchables (2011), De Rouille et D’os (2012) of onze Vlaamse Hasta La Vista (2011).

Drie portretten van personen met een verstandelijke beperking: samen inzetten op talent.Drie praktijkvoorbeelden van talenten achter organisaties. Mensen met een verstandelijke beperking hebben talenten, toch worden deze niet altijd in de verf gezet. Dit onderzoek wil net de nadruk leggen op wat mensen wel kunnen, wat zijn hun sterktes. We gaan in de samenleving steeds verder weg van het deficitdenken, wat betekent dat we niet meer enkel focussen op wat iemand begrenst, wat mensen niet kunnen.

Bewust BEPERKT of beperkt BEWUST?Kunnen mensen met een beperking meebouwen aan een duurzame toekomst?‘Duivelse hagelstormen’, ‘Opwarming van de aarde’, ‘Ligt de Sahara binnenkort op de Brusselse Grote Markt?’. Nergens is een actueler thema te bespeuren dan de huidige klimaatperikelen. Jarenlang verruilden wereldleiders CO2 voor schone lucht, maar bakten er op de klimaatsconventies verder niet veel van.Noem het idealistisch of naïef, maar iedereen kan nu (nog) zijn steentje bijdragen.

IK PAS, DUS IK BEN: Wat paskamers ons vertellen over de maatschappijWanneer bent u, lezer, voor het laatst een kledingzaak spontaan binnengestapt? Herinnert u zich de smalle doorgangen, de hoge kledingrekken, de nauwe deur van de paskamer, en de starende ogen? Wellicht niet. Wellicht was het geen opvallend moment in uw drukke weekschema, dat u zonder veel problemen aanpaste om snel even dat kleedje of die broek aan te trekken.Voor vele mensen betekent een winkeluitstap echter het begin van veel ellende.